Wekker weer op 8 uur, maar geen haast. Ik blijf iets langer liggen, zwaai wel de mannen uit die weer gaan skiën. Dan de van Loes geleende langlaufschoenen aan en met de lange dunne ski's onder de arm naar de start van de loipe (50m van de deur). Ik heb gister wat instructiefilmpjes bekeken en daarmee lukt het wel een beetje. Het rondje gedaan dat ik al eerder heb gewandeld, met nog een klein stukje extra, in totaal 2,5 km. Kwam behoorlijk bezweet thuis met een blauwe plek op mijn knie van één val. Viel me nog mee, ik had verwacht dat ik vaker zou vallen. Er zaten in de route een paar kleine hellinkjes die ik heel spannend vond, maar het afdalen lukte gelukkig. Zo'n helling omhoog op die lange ski's bleek echter lastiger, die heb ik maar op mijn knieën gedaan toen ik daar toch al op terecht was gekomen ;-) Had er ook last van dat mijn bril steeds besloeg, misschien had ik er beter mijn skibril overheen kunnen doen. Nou ja, is iets voor de volgende keer, al weet ik niet zeker of ik het nog een keer ga proberen. Lopen is nog net even wat makkelijker (en nu ook nog minstens zo snel).

Heerlijk in alle rust thuis wat koffie met een oliebol (hebben er meer dan genoeg meegenomen) en als Lena en ik zijn uitgerust gaan we een eind wandelen. Naar de andere kant van de weg waar lange routes mogelijk zijn. Ik zie wel hoe ver ik kom. Het sneeuwt licht, dus het uitzicht is niet spectaculair, maar het blijft een genot om deze witte wereld voor mezelf te hebben. Ben uiteindelijk van 700m naar 850m gestegen en heb in totaal 6 km gelopen. Deels over paden van sneeuwscooters en deels over langlaufloipes. Was heel blij met een paar sneeuwhoenders die voor me opfladderden. Had ik nog nooit gezien! Helaas weet ik niet welke soort het was. Er komen hier twee soorten voor die in de winter beide helemaal wit zijn met zwarte staart (alpensneeuwhoen en moerassneeuwhoen). Vlak daarna zie ik enorme hoefsporen, groot en diep. Moet een eland zijn! Hij is dezelfde kant opgelopen als ik en het spoor lijkt vers, maar na een tijdje verlaat het de loipe. Helaas het dier zelf niet gezien. Er zijn ook veel sporen van reeën en hazen; ik merk het ook aan Lena, die is erg alert en veel aan het snuffelen. Ik heb haar eerst wel hele stukken los gelaten, maar ze loopt soms erg ver vooruit, dus later toch maar aan de lijn. Dat gaat ook prima.

Als ik de grote weg net weer ben overgestoken, zie ik achter me onze auto langsrijden. Het is ongeveer 4 uur, de zon is inmiddels onder, iedereen weer thuis. De mannen hebben ook een goede dag gehad. De route die we gister met zijn 4en hebben gedaan, bleek vandaag dicht, die lift stond stil. Gelukkig waren er nog genoeg andere mogelijkheden nu de jongens het steeds beter kunnen. Rode pistes kunnen nu ook wel en Bastiaan heeft met Henk zelfs een zwarte piste gedaan. Brrr, ik moet er niet aan denken om dat te doen, maar super dat zij er zo van genieten. Ze zijn allemaal op het hoogste punt van het gebied geweest, ruim 1100m. Simon heeft mooie foto's gemaakt van een spectaculaire witte leegte.

Vooral Bastiaan is enthousiast over het skiën en de omgeving, hij zou veel vaker willen gaan. We zullen zien, het is een dure hobby, maar ik geniet zelf ook wel erg van deze witte wereld. Het is hier in vergelijking met de Alpen volgens Henk ook heel erg rustig. Al is het de vraag hoe lang dat nog duurt... We zijn zeker niet de enige Nederlanders hier en nu het in de Alpen steeds lastiger wordt om sneeuw te vinden, zal Noorwegen vast populairder worden. Nou ja, wij maken dit maar mooi mee nu, we zijn bofkonten!

Middag en avond zijn zoals gister: kop thee, oliebol, telefoons, eten (chili sin carne), film en rond half 11 naar bed. Alleen ik blijf nog wat langer op om dit te schrijven.

Morgen weer met zijn 4en skiën.