Vandaag is er veel sneeuw en wind voorspeld, en dat klopt. We hebben geen echte plannen, slapen een beetje uit en bedenken dan wat we als eerste gaan doen. Het wordt een bergbeklimming met zijn drieën (Simon, Bastiaan en Karen; de jongens zouden graag naar de boomgrens willen), terwijl Henk een rondje maakt met Lena en even lekker van de rust gaat genieten.

Er ligt al veel nieuwe sneeuw en het loopt vrij zwaar. De loipe-machine komt wel net voorbij als we aan de tocht beginnen; hij heeft duidelijk al hele stukken gedaan, maar de geprepareerde routes vullen weer snel met stuifsneeuw. We gaan naar de piste van het failliete skicentrum om daar omhoog te klimmen. Een paar dagen geleden lukte mij dat nog vrij aardig in de sporen van sneeuwscooters, maar die zijn niet meer zichtbaar. We zien wel een soort spoor, maar ook daarin zakken we soms tot de knieën of dieper weg. Kortom, we komen niet ver. Boomgrens bereiken blijft iets om van te dromen ;-) Zijn tot een weggetje gegaan aan de zijkant van de piste (ongeveer 60m hoger dan de start), maar dat was spekglad onder de laag sneeuw, dus was nóg lastiger om te lopen. Dan dezelfde weg maar terug, ons eigen spoor maakt de afdaling wat makkelijker. Bastiaan gaat meteen terug naar huis, Simon en ik zijn nog even bij het kerkje gaan kijken. Mooi beeld, een witte houten kerk in een volledig witte omgeving. De grens tussen het besneeuwde meer en de lucht is onzichtbaar.

Thuis genieten van koffie en warme chocolademelk en de laatste oliebollen. Bastiaan zit al achter de computer en Henk, Simon en ik doen ons nieuwste bordspel: Puerto Rico. Doen het voor de derde keer; Henk wint, nu hebben we alledrie 1x gewonnen. Leuk spel.

Rond 15u doen Bastiaan en ik onze skibroek (handig!) en de andere warme spullen weer aan voor een tweede wandeling. Het mag dan buiten minstens 5 graden vriezen, waaien en sneeuwen, maar door de inspanning en de goede kleren hebben we het nog nooit koud gehad. Voor Lena is het wat lastiger, ze heeft wel een dekentje op haar rug, maar ik vraag me af hoeveel nut dat heeft. En haar poten staan voortdurend in de koude sneeuw. Nou ja, ze is nog steeds heel blij als ze mee mag naar buiten, dus er is voor haar vast ook genoeg positief aan het wandelen in de sneeuw. We lopen nu een stuk over de loipe waar ik eergisteren al liep, die gaat gestaag omhoog en is vrij aardig begaanbaar. Dit keer geen elandsporen, al ruikt Lena weer veel interessants. Lekkere wandeling die Bastiaan afsluit met een korte doorsteek naar het huisje door grote diepe sneeuw. Vindt hij leuk ;-)

Het plan was om vanavond uit eten te gaan in het dorp, maar dan moeten we de auto uitgraven en misschien sneeuwkettingen omleggen, dus we blijven thuis eten. Hebben nog genoeg voorraad. Ondertussen is er wel een sneeuwschuiver bezig om de weggetjes schoon te maken, hij heeft achterop een blazer die de sneeuw ver de berm in blaast. Ze hebben er vandaag vast een dagtaak aan om alles begaanbaar te houden. Dankzij hen komen wij morgenochtend vast zonder problemen weg.

Na het eten weer computer (Bastiaan) en film (de rest). Prima zo! Morgen vroeg op voor de tour met een hondenslee. Zin in!